Gmach Polskiego Wydawnictwa Muzycznego przy ulicy Fredry 8 w Warszawie jest zabytkiem o bardzo dużej wartości architektonicznej, kulturowej i historycznej. Został wzniesiony w latach 1896-1897 w stylu neorenesansowym według projektu Kazimierza Loewego, a w 1910 roku poddany został nadbudowie.

Immanentną cechą architektury, również architektury zabytkowej jest jej użytkowość. Pozbawione aktualnej użytkowości i użyteczności zabytkowe obiekty stają się skamielinami 
i biernymi elementami skansenu kulturowego.

Przebudowa zabytku – siedziby warszawskiej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego (PWM) stawia sobie za zadanie stworzenie takiej właśnie współczesnej użytkowości Gmachu pozwalającej na realizowanie czterech filarów działalności merytorycznej warszawskiego oddziału PWM:

• profesjonalnego zabezpieczenia zbiorów i stworzenia nowoczesnej infrastruktury biblioteczno – archiwizacyjnej do przechowywania druków muzycznych z zakresu polskiego dziedzictwa muzycznego.

• promocji twórczości muzycznej i jej badania,

• doskonalenia kompetencji edukacyjnych i artystycznych dzieci, młodzieży, pedagogów oraz osób wykluczonych,

• stworzenia centrum kulturowego dialogu.

Zależało mi by projekt wyróżniał się klarowną strukturą przestrzenną i czytelnym podziałem stref funkcjonalnych.

Propozycja zbudowania nowej Sali koncertowej w standardzie box in box pozwala na uzyskanie optymalnych parametrów, zwłaszcza akustycznych, niezależnie od kształtu i wystroju „adoptowanych” na ten cel istniejących pomieszczeń.

Umieszczenie Sali koncertowej w głębi struktury budynku pozwala na uwolnienie frontowych części obiektu dla czytelnego rozlokowania funkcji publicznych i nadania im prestiżowego charakteru, co jest możliwe przy relatywnie ograniczonej ingerencji w szczególnie wartościową, zabytkową substancję frontowego i centralnego budynku z ich wystrojem i bogatym detalem. Projekt zakłada również zlokalizowanie pomieszczeń archiwów na najwyższych kondygnacjach i poza zasadniczą wewnętrzna strukturą obiektu, co pozwoli na uzyskanie autonomii strefy gromadzenia zbiorów, stworzenia dobrych warunków ich profesjonalnej ochrony i sprawnej ekspedycji jako dobrze skomunikowanego systemu, bez kolizji z funkcjonalnością pozostałych bloków użytkowych obiektu.

W budynku po modernizacji przewidziano salę koncertową, studio nagrań, księgarnię muzyczną, salę tańca oraz sale szkoleniowe, miejsce na warsztaty muzyczne, bibliotekę, mediatekę, archiwum, część biurową, pomieszczenia poligrafii, digitalizacji i spedycji wydawnictw oraz archiwów, a także kawiarnię i pokoje gościnne z atrakcyjnymi tarasami od strony Ogrodu Saskiego.

Zmodernizowany Oddział PWM w Warszawie stanie się nowym i dynamicznym miejscem na kulturalnej i naukowej mapie stolicy, miejscem spotkań środowiska oraz platformą dyskursu o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości muzycznej kraju. Nowoczesny warszawski odział PWM ma bowiem służyć jako nowa, wielofunkcyjna przestrzeń do realizacji czterech filarów aktywności merytorycznej instytucji: ochrony polskiego dziedzictwa muzycznego, promocji twórczości muzycznej oraz prowadzenia badań, doskonalenia kompetencji muzycznych dzieci, młodzieży i osób wykluczonych oraz podnoszenia kwalifikacji edukacyjnych pedagogów, stworzenia centrum kulturowego dialogu o szerokim spektrum oddziaływania.

Polskie Wydawnictwo Muzyczne to narodowa instytucja kultury specjalizująca się w wydawaniu materiałów nutowych oraz książek z zakresu muzyki klasycznej, jazzu i muzyki filmowej. Z publikacji Oficyny, oznaczonych charakterystycznym żółtym logo, korzystają zarówno najmłodsi adepci sztuki muzycznej, jak i uznani artyści, orkiestry, wykładowcy oraz liczni melomani. Główna siedziba Wydawnictwa znajduje się od 1945 roku w Krakowie, a Dział Zbiorów Nutowych – w Oddziale PWM w Warszawie.